Bij het zoeken naar een goede afspraak over de zorg voor de kinderen na de scheiding valt regelmatig het woord ‘co-ouderschap’. Uit de praktijk blijkt dat niet iedereen hetzelfde idee heeft over dit woord.

Co-ouders

Zo wordt soms bedoeld dat ouders, nadat zij uit elkaar gaan, op een collegiale manier samen ouders willen blijven. Zo wordt wel eens bedoeld, goed contact en de kinderen even vaak zien.

Fiscale betekenis

‘Co-ouderschap’ heeft fiscaal gezien een andere betekenis. Co-ouderschap, volgens de definitie van de Belastingdienst, geeft een co-ouder bepaalde fiscale rechten, met name op het gebied van toeslagen. Zo kun je – als er co-ouderschap is- allebei toeslagen krijgen voor de kinderopvang. Van co-ouderschap is volgens de Belastingdienst sprake als een kind 50/50 van de tijd bij beide ouders verblijft, dus week om week of ten minste drie hele dagen per week.

Puzzelen zorgverdeling

Voor co-ouderschap dienen ouders dicht bij elkaar te wonen, zodat zij ieder hun kind van en naar school, vriendjes en hobby’s kunnen brengen.  Verder vraag co-ouderschap van beide ouders veel extra onderlinge afstemming en communicatie. In de praktijk blijkt dat 20% van de gescheiden ‘co-ouderschappers’, binnen een paar jaar toch op een andere zorgverdeling overstapt.

Afwegen voordelen en nadelen

‘Co-ouderschap’ nastreven in de fiscale betekenis, kan goed werken en eerlijk voelen. Het is echter niet voor elk kind, in elke leeftijd, een fijne manier om op te groeien. Zo zal er bij sommige leeftijden en kinderen extra gelet moeten worden op de hechting bij scheiding. Ook wordt vaak bij deze regeling gebruik gemaakt van een zogeheten kinderrekening, wat niet voor iedereen prettig werkt. Met regelmaat leidt dit ertoe dat ouders hun ouderschapsplan wijzigen op het gebied van co-ouderschap.